Wat anderen vinden

Ongeveer een jaar geleden, onze dochter was net 14 jaar, liep zij compleet vast op school. Ze deed havo, klas 2 en haar cijfers kwamen gemiddeld niet boven een 4. Een enkele 5 of 6, haalde ze soms. Onze dochter is hoogbegaafd en een enorme doorzetter. Op de basisschool had ze grote paniek als ze een 9,8 had voor een toets. Dat kon niet, ze wilde een tien halen.

Klas 1 havo, moest ze dit los gaan laten, het was niet haalbaar, zo bleek, voor haar. Ze deed enorm haar best, maar hoe hard ook, de manier van les krijgen, bracht haar niet verder. Met haar hakken over de sloot, mocht ze naar havo 2. Havo 2 startte ze met frisse moed en van school uit kreeg ze extra ondersteuning. Het hielp haar niet en de moed zakte haar in de schoenen.

Wij zijn op zoek gegaan naar hulp, voor onze dochter, en kwamen via via, uit bij het HB Lab van Linda van Veen. Nadat wij met Linda een fijn en goed intake gesprek hadden gehad, ging zij onze dochter ondersteunen. Linda kwam eens in de twee weken op school en door haar professionaliteit, persoonlijkheid en de rust, die zij heeft, wist zij het vertrouwen van onze dochter te krijgen. Samen zouden ze aan het doel, wat onze dochter voor ogen had, gaan werken, namelijk overgaan naar havo 3. Onze dochter was door Linda’s hulp weer gemotiveerd en werkte nog harder, dan ze al deed.

School had inmiddels een OPP opgesteld en een orthopedagoog ingeschakeld. Deze testte ongevraagd haar IQ opnieuw, terwijl dit niet was afgesproken. De testen waren in groep 8 al gedaan en daaruit werd nogmaals bevestigd dat haar IQ boven de 130 lag.

Terwijl Linda tweewekelijks op school ondersteuning bood aan onze dochter, maar ook aan ons als ouders, wanneer wij dat wensten, was school was ondertussen een plan aan het smeden. Een plan wat niet in het voordeel van onze dochter was, ze wilden haar laten afstromen naar TL.

Er volgde gesprekken met school, de orthopedagoog en opnieuw school. De orthopedagoog vertelde ons dat wij onze dochter maar niet hoogbegaafd moesten noemen. Haar executieve functies functioneerden niet, dus van hoogbegaafdheid was geen sprake. Onzin, maar op zo’n moment, zakt de grond onder je voeten weg. Als ouder kreeg je een stempel opgedrukt, alsof wij graag wilde dat ze hoogbegaafd was. Wij hebben niet om de testen gevraagd, dit kwam van de school af, mede omdat haar zus, onze oudste, ook hoogbegaafd is.

Na dit gesprek, werd duidelijk dat school er geen energie meer in wilde steken, terwijl onze dochter, samen met Linda, aan het werken waren naar havo 3.

Weer een gesprek met school en deze keer vroegen wij Linda ons bij te staan. Dit was het beste wat wij hadden gedaan, want Linda legde aan school uit wat er aan de hand was, namelijk een hoogbegaafd meisje wat aan het onderpresteren was en niet werd erkend. School deed hard hun beste om ons te overtuigen dat afstromen het beste was. Doubleren, het jaar over doen, werd niet benoemd, terwijl dit een recht is. Dankzij Linda werd haar dit recht aangeboden, maar het ging niet van harte.

Onze dochter, die feilloos aanvoelt hoe en wat, had al door dat school er niets meer in zag. Ze dreigde op te geven, want school geloofde toch niet in haar kwaliteiten. Linda hielp haar positief te blijven en niet op te geven.

Rond hemelvaart zijn wij op een andere havo gaan praten. Een die Dalton onderwijs geeft. Wij vonden daar een luisterend oor, maar vooral begrip. Onze dochter heeft een dag meegelopen op school en wilde daarna niet meer terug naar haar eigen school. Binnen een paar dagen was een overstap geregeld en liet zij de ene havo achter zich, om bij de Dalton havo het 2e jaar af te ronden. Door haar doorzettingsvermogen en de ondersteuning die Linda bleef geven op school, mocht ze door naar havo 3.

Inmiddels heeft ze van Linda alle handvaten gehad om zelf door te groeien.

Ze is in het jaar dat Linda haar en ons ondersteunde gegroeid van een onzeker, ongelukkige leerling, naar een zelfverzekerde dame, die straks met mooie cijfers naar havo 4 gaat. Ze heeft haar eigen leerroute vastgesteld en weet wat ze wil.

Zonder de hulp van Linda van het HB-lab, was ze uiteindelijk thuis komen te zitten en depressief geraakt.

Als ouder ken je jouw eigen kind. Twijfel daar nooit aan, al zegt school anders. Veel scholen doen hun best om meer of hoogbegaafde leerlingen te helpen, maar kijken alleen naar de cijfers en niet naar wat ze echt nodig hebben.

Bij het HB-lab hebben ze alle kennis daarover in huis en helpen ze ouders en kind.